ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΡΤΟΡΙ 1

Ο συγγραφέας, ο οποίος κατά δήλωσή του, ασχολήθηκε αργά με την τηλεόραση δηλώνει ότι ο homo sapiens, δηλαδή ο τύπος ανθρώπου που βασίζεται στις λέξεις, αντικαθίσταται πλέον από τον homo videns. Ο δεύτερος, αν και στηρίζεται στις εικόνες  που βλέπει, δεν τις κατανοεί πραγματικά καθώς το νοητό δεν περνά άμεσα στο νοητό. Και η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται όταν το ορατό θεωρείται ως μόνο υπάρχον. Ακόμη καταθέτει ότι η απώλεια του και της ικανότητας για κατανόηση ίσως να μη σημαίνει κάτι για τους νέους λάτρεις της εικόνας. Για τον ίδιο όμως σημαίνει ότι η τηλεόραση δεν παράγει πια ελεύθερη σκέψη. Αντίθετα καταργεί τις ιδέες και τις έννοιες. Κλείνει λέγοντας ότι ,αν και η τηλεόραση εμφανίζεται ως εκφραστής της κοινής γνώμης, επιβάλλει και διαμορφώνει τη δική της  αποδυναμώνοντας έτσι τη δημοκρατία.  

Ελεύθερος χρόνος

σελ. 174

Κατά τον κειμενογράφο αν και η εργασία παλαιότερα ήταν ένα είδος σκλαβιάς και αγγαρείας, σήμερα αποτελεί αυτοσκοπό, μοναδική πηγή χαράς και ευημερίας. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ελεύθερος χρόνος έχει μετατραπεί σε μια απλή διακοπή από την εργασία. Δεν προσφέρει πια ολοκλήρωση και χαρά. Οι σύγχρονοι άνθρωποι, σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες τους, μπορούν να τον αξιοποιήσουν κατάλληλα ώστε να ξαναγίνει χρόνος σωματικής και πνευματικής χαλάρωσης, μια ευκαιρία για καλλιέργεια, γνήσια ψυχαγωγία και λύτρωση από το καθημερινό άγχος. Κατ' αυτόν, οι άνθρωποι πρέπει ν' αλλάξουν στάση και να μη το θεωρούν χαμένη και ανώφελη ώρα την οποία συνήθως περνούν μπροστά από την τηλεόραση. Και η αλλαγή αυτή θα επέλθει με την κατάλληλη αγωγή. Κλείνει λέγοντας ότι όσο οι άνθρωποι και ιδίως οι νέοι,  ενδιαφέρονται μόνο για την επαγγελματική σταδιοδρομία τους  τόσο περισσότερο θα συνεχιστεί η υποβίβαση του ελεύθερου χρόνου σε ενοχική κατάσταση.

Ο πατέρας μου

  Θεματικοί κύκλοι

σελ. 272-273

Στο κείμενο διαγράφεται  η μεγάλη αγάπη του συγγραφέα για τον πατέρα του. Αρχικά, θυμάται ζωηρά τις οικογενειακές συγκεντρώσεις τους μετά από κάθε γεύμα, που ήταν για τον ίδιο καθημερινή πορεία γνώσης και αληθινής αναζήτησης. Ο πατέρας, σαν γνήσιος παιδαγωγός, ελέγχοντας τις γνώσεις των παιδιών του, τα παρακινούσε να μαθαίνουν. Κοινωνό σ' αυτό το παιχνίδι κατάκτησης γνώσεων καθιστούσε και τη μητέρα παρά την ελλειματική της παιδεία. Παρότι τότε τα παιδιά ανυπομονούσαν να βγουν έξω και να παίξουν αργότερα συνειδητοποίησα ν, ιδιαίτερα ο συγγραφέας, πόσο αυτή η διαδικασία ένωσε την οικογένεια, τους καλλιέργησε αυτοπεποίθηση και διευκόλυνε την ψυχική τους ενηλικίωση. Τελειώνοντας, θεωρεί πετυχημένο παιδαγωγό τον πατέρα του, αφού τους δίδαξε την αξία των γνώσεων στη ζωή.    

Το πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου και η επίλυσή του

Παπανούτσος

Ο συγγραφέας προβλέπει ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας οι ημέρες εργασίας θα μειωθούν σε τέσσερις ή πέντε στο εγγύς μέλλον. Έτσι, ο άνθρωπος θα έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για την προσωπική και κοινωνική ζωή του γεγονός  που προβληματίζει όμως τους κοινωνιολόγους. Διερωτάται, λοιπόν, πώς θ' αξιοποιηθεί σωστά από τον άνθρωπο για να μην επιδοθεί σε υπερβολές ή και ακολασίες και έμμεσα συνιστά ότι είναι προτιμότερο για τον άνθρωπο να εργάζεται τις έξι μέρες και να ξεκουράζεται την έβδομη. Ωστόσο, η λύση βρίσκεται στη μόρφωση η οποία θα εκλεπτύνει το γούστο, το πνεύμα και θα του επιτρέψει να κρίνει αυστηρότερα τον ίδιο και τους άλλους και από την άλλη η δικαιότερη οργάνωση της κοινωνίας θα τον κάνει να σέβεται περισσότερο και ν' αξιοποιεί επικοδομητικά τον ελεύθερο χρόνο του. Σε αντίθετη όμως περίπτωση, παραμένοντας έρμαιο των ισχυρών της εξουσίας θα δυστυχήσει και ο ίδιος, θα παρασύρει και τους άλλους στην αθλιότητα του απεριόριστου ελ. χρόνου. 

Η νόθη και γνήσια ψυχαγωγία

Ε.Π. Παπανούτσος 

Κατά τον συγγραφέα η νόθα ψυχαγωγία είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια φυγής από το ανυπόφορο μέρος του εαυτού μας, που μας γεμίζει μ' επιπρόσθετο άγχος και μας αποξενώνει περισσότερο από αυτό. Επισημαίνει ότι είναι σπατάλη χρόνου που εξευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και βλάπτει την υγεία. Από την άλλη, η γνήσια δίνει χαρά προσφέροντας πραγματική διασκέδαση. Δεν κάνει τη ζωή δύσκολη και αρρωστημένη όπως η νόθα. Για να την αναζητήσουμε όμως θα πρέπει να είμαστε συγκροτημένοι, ισορροπημένοι σωματικά και ψυχικά, να βρισκόμαστε σε αρμονία τόσο με τον εαυτό όσο και με τον περίγυρό μας και να έχουμε γνώση του αναπότρεπτου χαρακτήρα της ζωής. Τέλος, οι απόψεις του περί γνήσιας και νόθας ψυχαγωγίας επαληθεύονται, μ' εκείνες του Spinosa περί χαράς και λύπης αντίστοιχα. 

Οι νέοι και η κοινωνία

Γιάννης Πανούσης

Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι έχει αυξηθεί το ποσοστό της νεανικής εγκληματικότητας, κάτι που δε μπορεί όμως να το εξηγήσει η ελληνική κοινωνία μετά από στατιστικά νούμερα. Κατ' αυτόν πίσω απόν τα υψηλά ποσοστά κρύβεται η σύγκρουση των νέων με τους μεγάλους, η ανάγκη ένταξής τους όπως και η ανάγκη να αισθανθούν δυνατοί, γεγονός που τους παγιδεύει σε επικίνδυνες  συμπεριφορές. Οι νέοι νιώθουν ότι δεν ζουν καθώς βρίσκονται κάτω από τον διαρκή και αμείλικτο έλεγχο της κοινωνίας των μεγάλων. Ψάχνουν ανορθόδοξα να βρουν την ταυτότητά τους και να ενταχθούν σ' αυτήν την κοινωνία που τους αντιμετωπίζει ως παρείσακτους. Ακόμη οι μεγάλοι κάνοντας τους να ενδιαφέρονται για το κέρδος, την καριέρα, την κατανάλωση και να έχουν άγχος για την πιθανή αποτυχία, τους εγκλωβίζουν σε ψεύτικες συνταγές επιτυχίας. Γι' αυτό πρέπει να τους κατανοούν και να τους επιτρέψουν να είναι αγνοί ιδεολόγοι. Ο συγγραφέας κλείνει καλώντας τους μεγάλους να σταματήσουν να ηθικολογούν  και να μην καταστρέφουν τη ζωή των εφήβων  όπως κατέστρεψαν τη δική τους. 

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΠΟΥ ΑΡΕΣΑΝ

Νέα αντίληψη για τα γηρατειά

Σπ. Κούτρας

Κατά τον κειμενογράφο, το γήρας  παλαιότερα ήταν η περίοδος της βιολογικής παρακμής, της συνταξιοδότησης και παράλληλα της αποχής από  την κοινωνική ζωή, που αφορούσε κυρίως άτομα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Σήμερα όμως με την ανάπτυξη της ιατρικής και της τεχνολογίας η νεότητα επιμηκύνεται και επαναπροσδιορίζονται τα όρια ηλικίας. Οι ηλικιωμένοι ιδίως οι κοινωνικά και οικονομικά ευκατάστατοι, έχοντας κέφι για τη ζωή ασχολούνται με ευχάριστες δραστηριότητες που τους διατηρούν ακμαίους και ενεργούς. Έτσι λοιπόν τα γηρατειά είναι περισσότερο κοινωνικό φαινόμενο παρά βιολογικό το οποίο αφορά όλους μας. 

All i need

Catch you as you fall

whenever you call.

What if i' m alone now

in the sorrow you've created.

I stand here for.

Can't break the silence at all.

You hide me in your love,

once upon  a time and then you go.

When you fight your fears.

But  it was all a lie.

I should have known it was all a lie.

All the promises you made.

Now, how i can forget the smiles?

Let the painful memories back.

Call your name all the time,

as all my parts walk lonely,

find my lost soul you hold in your hands.

Fight myself.

Burn my tears.

Fight my heart and take you away from here.

Upon my end, i deeply want...

i deeply need to sleep inside your arms. 

Πόσο γκαντέμο μπορεί να είμαι???

   Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μου συνέβη χθες.... Και ναι ''κυρίες και κύριοι'' είμαι για μία ακόμη φορά καθηλωμένη στο κρεβάτι εξαιτίας του ποδιού. Αυτή τη φορά αναφέρομαι στο αριστερό μου το πόδι και στο τράβηγμα που μ' εμποδίζει να περπατήσω κανονικά και που με πονάει αφάνταστα. Και αναρωτιέμαι λοιπόν: ΠΟΙΟΣ ΒΛΑΚΑΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΜΟΥΤΖΩΣΕΙ??? Εύλογη η απορία μου νομίζω.

   Τώρα από τι ακριβώς το έπαθα, ούτε εγώ η ίδια δεν θυμάμαι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι έκανα απότομη κίνηση. Η μητέρα μου λέει ότι έπαθα το τράβηγμα την ώρα που έκανα γυμναστική με τα βαράκια τις προάλλες. Μα ήμουν πολύ προσεκτική!!! Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι που να το πίεσα. Αλλά και 'γω η κακομοίρα δεν μπορώ να κάθομαι όλη την ώρα σε μία καρέκλα. Οκ, το κάνω αυτό για να διαβάσω κανένα βιβλίο, για να κάνω τίποτα ασκήσεις, αλλά και λίγη άσκηση δεν βλάπτει. Κανείς δε μπορεί να καταλάβει κι εμένα??? Μετά από αυτό που έπαθα πέρυσι με τον προσαγωγό και το ισχύο προσπαθώ-ακόμα και τώρα- ν΄ αποδεχτώ το γεγονός ότι δεν πρόκειται να ξαναχορέψω, να ξανακάνω κλασικό μπαλέτο. Είναι πολύ δύσκολο-έως ακατόρθωτο- καμιά φορά να εγκαταλείψεις οριστικά ένα κομμάτι της ζωής σου. Κάτι που σε γέμιζε ολοκληρωτικά, που σου έδινε χαρά και  αυτοπεποίθηση. Πώς ν' αφήσεις πίσω σου, σ' ένα παλιό μπαούλο γεμάτο  αναμνήσεις, όμορφες στιγμές? 

   Θα μου λείψει πολύ η απαλή μουσική. Το ξύλινο πάτωμα. Η αίσθηση της μπάρας που σε καλούσε ν' αγγίξεις πάνω της, να τη χαιδέψεις για να σε στηρίξει. Για να στηρίξει κάθε σου βήμα, κάθε κίνηση αρμονική με τη μουσική. Η μυρωδιά και η ζεστή αγκαλιά  από το μαύρο  φορμάκι μου. Ακόμα και η κορδέλα που συγκρατούσε τις άτακτες φύτρες των μαλλιών μου...  Πώς να τα ξεχάσω όλα αυτά???  Πόσο άτυχη είμαι που τα έχασα όλα αυτά??? Πόσο γκαντέμο μπορεί να είμαι???? ερωτώ!!! Απάντηση όμως δεν παίρνω από κανέναν, διότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως αισθάνομαι.

Πόσο γκαντέμο μπορεί να είμαι???

Goodbye my love

The clock said twelve.

I'm home alone.

I'm in my pain alone.

No smell of him.

No touch of him.

Neither a kiss nor a hug

only for once, just once.

Then he can say ''goodbye''.

''Goodbye  my love''.

How long i' ll be waiting for?

I must be dreaming.

I must be dying.

I must be melting, like a candle,

from the fire in your eyes.

I'm thinking of him

all the time and cry, 

until my sorrow goes away

from my broken heart.

EMMY NOETHER: Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑΣ

  Τις προάλλες που βρισκόμουν στο ιατρείο της ορθοδοντικού μου και περίμενα μέχρι να με φωνάξει  ξεφύλλιζα ένα περιοδικό έπεσα πάνω σ' ένα άρθρο σχετικά με τη ζωή της Έμμι Νέδερ, της μητέρας της σύγχρονης άλγεβρας. 

  

  Ήταν ένα κορίτσι διαφορετικό απ' τ' άλλα  το οποίο μύησε ο πατέρας του, καθηγητής μαθηματικών και  ο ίδιος, στον κόσμο των συμβόλων και των αριθμών. Αν και προοριζόταν για καθηγήτρια γαλλικών, εκείνη δήλωσε κατηγορηματικά ότι ήθελε ν' ασχοληθεί επαγγελματικά με τα μαθηματικά. 

Ποιος είσαι καρδιά μου;

Ποιος είσαι καρδιά μου;

Το φως μου;

Η ανάσα μου;

Ο θάνατος μου;

Για σένα έγραψα ποίηση.

Για σένα δημιούργησα.

Για χάρη σου πέθανα

ένα κρύο, βροχερό βράδυ του χειμώνα.

Για χάρη σου ξαναγεννήθηκα, 

σαν λουλούδι μυρωδάτο,

αναδύθηκα

και φώτισα τη γη από το φως 

που μου χάρισες εκείνο το βράδυ

που ενωθήκαμε με τα δεσμά της αγάπης,

Δεν συλλαβίζω πια με λέξεις

το μελωδικό όνομά σου, 

αλλά με τους παλμούς της καρδιάς

που χάνεται στην αγκαλιά σου.

Τυλιχτήκαμε με τ' άσπρο πέπλο 

που η άνοιξη γενναιόδωρα μας χάρισε,

για ν' απολαύσουμε τις φευγαλέες στιγμές της ευτυχίας.

Οι καφέ μπούκλες περιχύνονται άτακτα,

σαν μικρά παιδιά, στους ώμους σου.

Στα μάτια σου ξανάσμιξαν η Πούλια και ο Αυγερινός.

Τι δώρο αυτό κι απ' το Θεό να σε μοιράζομαι!

The mirror of myself

......To D.X.....

My voice trailled off.

My thirsty love approaches you

on the black sky.

The shiny wings of a fallen angel

on the stars.

The black roses illuminated

from the dust of time.

The minutes are passing.

The unbearable loneliness

is a reliable friend,

a mate,

at the snowy night.

When you're away

my heart stops pounding.

Stop fighting the death,

the enemy of real love.

Your pain is my pain.

Your tear is my tear.

Your smile my courage.

Your love my immerse passion.

Your kiss, my breathe.

Yourself the mirror of myself. 

The dreams stay behind your eyes

...To D.X.....

The night welcomes us

You' re stepping here beside me.

The stars laugh  upon us,

The sweetest light in your eyes.

Then i call you to kiss me. 

Don' t move, just hit me 

with your love.

Just hold me tight.

I'm your own.

Just kiss me softly.

Don' t go.

You' re my lover till the night.

When the dreams stay

behind your eyes.

The light shines upon us. 

I' m still safe inside you.

The moon dances upon us.

The darkness says goodbye.

Suddenly someone stays near by

and the journey's starting.

Don't give up the try.

My tears can smile, since nobody can take 

and catch your life.

WHAT TO DO DURING ALGEBRA?

FROM PRINCESS DIARIES!!!

Thrust into this dingy classroom

We die like lampless moths

locked into the desolation of

fluorescent lights and metal desks.

Ten minutes until the bell rings.

What use is the quadratic formula

in our daily lives?

Can we use it to unlock the secrets

in the hearts of those we love?

Five minutes until the bell rings.

Cruel algebra teacher,

Won' t you let us go?

O, what to do during algebra!

The possibilities are limitless.

There's drawing and yawning

and portable chess.

There's dozing and dreaming

and feeling confused

There's humming and strumming

and looking bemused.

You can stare at the clock,

you can hum a little song.

I've tried just about everything

to pass the time along.

BUT NOTHING WORKS!

GOD HELP!!!

Επιτέλους κατάφερα να ξαναμπώ!!! Τι πράγμα κι αυτό...
Ωχ, Θεούλη μου τι κουραστική βδομάδα ήταν αυτή που πέρασε... Κι αυτή που έρχεται δεν είναι όμως καλύτερη!! Ποιος πάει να γράψει τη Δευτέρα διαγώνισμα β' τετραμήνου στη γεωμετρία!!! Έλεος πια!!! Μα καλά... Ήθελα να 'ξερα κι αυτοί οι χριστιανοί δε βαριούνται να βάζουν συνέχεια διαγωνίσματα... Αλλά να μου πεις... σιγά... τι κάνουν;;; Αυτοί όλοι μέρα να κάθονται θέλουν... Γαμώτο όμως εμείς την πληρώνουμε.... GOD HELP!!!!

Hi! My first post... Phew, now that I finally managed to write, I don't know what to write about...